Nou, meid, dat sal ik je fertelle. Je ken Herman toch, hè, die met Truus is getrouwd? Die is saterdag jarig. Nee, Truus niet, Herman. Daar motte we naar toe. Helemaal geen sin in hoor. Froeger, ja toen was ut gesellig. Maar sins tie so suipt is tur geen lol meer an. Altijd fan die fettige opmerkinge. En dan sit ie maar an je te plukke. Denkt ie dat ie leuk is. Of dat jut lekker fint. En Truus maar kijke. Of ie niet te fer gaat seker. Ja, mot síj nodig wat fan segge. Mies fertelde pas dat Truus een friend hep. Al jare. Koos heet ie. Koos van Straledonk of soies. Ken jij die toefallig niet? Schijnt al jare getrouwd te sijn. Hep drie kindere. Nou ja, se frouw hep nooit tijd foor um. Altijd op pad foor de frouwebeweging. Se hep altijd recht op tit en recht op tat. Nou, Koos finttut best. Solang sij daarmee besig is ken hij met Truus rommele.

Ken jij Koos echt niet? Hij mot toch erreges bij jou in de buurt wone. Nee? Schijnt dat ie uit een beetje aso gesin komp. Se vader sat altijd in de bajes, en omdat se moeder dan geen cente kreeg ontfing se wel is kerels tuis. Méid, dat je dat niet weet! Hep de hele stad toen schande fan gesproke. Nou ja, as jut tgoed beschouwt hep Koos het dus fan geen freemde. En snap jij die Truus nou? Je mot er toch niet an denke, zo’n aso.  Nee, dan Truus tur moeder. Dat is soon freselijke roddelaarster. As se nog is wereldkampioenschappe roddele houwe, mot sij meedoen. Wint se fast. Truus dur sus, die ken jij toch wel? Ken je die niet? Méid, ik dach dat jij die kende. Woont in de Gastkoststraat. Woont same met die autosloper. Kapsones, daar wor je niet goed fan. Maar te stom om foor de duvel te danse. Sit se in de mercedes van dur man, weet se niet eens waar de sigretteansteker sit. En dat sit ze dan ook nog tege iedereen te fertelle. En die kerel van dur, hoe heet ie ook weer, nou, tis me effe ontschote. Heet ie geen Kees? Ken wel, Kees. Wat dat for een goser is. Schijnt dat ie in een soort knokploeg sit. Je mot niet in se buurt komme, want als ie je siet en je gezich staattum niet an, dan begint ie meteen te meppe. Trouwes geen wonder, want tis tur één van Mutselschool. Heppie toch wel is fan gehoord seker? Was getrouwd maar kon met se jatte niet fan de vrouwtjes afblijfe. Dat hep Truus dan seker van hém! Nee, dat ken natuurlijk niet. Nou ja, misschien hepsut van um gehóórd. Of gesien, tsit in de familie. Nou, die Mutselschool, dat is weer un swager van die kerel bij jou uit de straat. Keuleberg. Je weet wel, die se baas foor un miljoen hep opgelicht. Ja toch, ’t was toch oplichting? Of was ’t nou een oferfal? Nee meid, nee joh, ’t was oplichting, seker wete, dat hep toen allemaal in de krant gestaan. Je ben in de war met die kerel van Strandzeer, die hier froeger in de straat hep gewoond. Die had die oferfal gepleegd, same met die friend van Josje. Josje Gramerik. Nee joh, ze hep nou geen ferkering meer met die bankrofer, se kijk wel link uit. Die hep ze mooi in de lik late sitte. Se is geen één keer bij ‘m op besoek gewees, se had ’t wel gesien met die goser. S’is niet eens zo lang frijgezel gewees, week of drie gloof ik, toen is ze bij Willem ingetrokke. Willem van Grofsteker, uit de Margrietstraat, je weet wel, fan die bloemekraam op de markt. Mot je geen bloeme kope hoor. Twee, drie dage, dan sijn se weg, ken je se in de vullisbak gooie. Ja, niet dat ik self ooit bloeme bij Willem hep gekocht, se zijn me feel te duur. Nee, ‘k hoorde het fan Paula. Meid, dàt is een ferhaal. Heppie nog effe? Paula had un friendin, ene Bep, en die had se in geen maande gesien, en toen was Bep jarig en toen dach Paula: kom, ik gaat is een bakkie doen bij Bep. Se koop un bos bloeme bij Willem, ze druk op de bel, Bep t’r vent doet ope en Paula roept: Anton, gefeliciteerd met Bep t’r ferjaardag! Zegt Anton: Bedankt Paula, maar Bep staat opgebaard in de foorkamer. Heppie ooit soiets gehoord? Se schrok sich ’t leplaserus, se hep sich omgedraaid en is naar huis gehold. Met t’r bloeme. Maar mooi dat die in drie dage verlept ware. O meid, daar schiet me ineens wat te binne, nou we ’t ofer bloeme hebbe. ‘k Mot de bloeme van de bure nog water gefe. Sijn op fekantie. Sitte in Torremelinos. Twee maande. Waar doen se ’t fan hè? Forig jaar zijn se gescheide, en toen kreeg sij fan de bijstand, en toen is hij na drie maande weer trug gekomme omdat ie geen betere kon finde seker, maar toen fond sij ’t so fijn dat se ook een eige inkome had en toen hep se ’t maar so gelate. Hoe fin je dat nou? Ja, ik weet fan niks natuurlijk. Ik gaat se niet angefe. Want as ik se angeef wete sij wel uit welke hoek de wind waait en dan ken ik me werkhuise ook wel op me buik schrijfe. Ja joh, da’s toch ook swart. Nee, ‘k kijk wel uit, mij te link, maar ‘k fin het knap aso.

Effe wachte, effe opschrijfe. Hè, waar hep ik nou me potloodje. Ja, bloeme‑water‑gefe. So, dat staatter. Anders fergeet ik ’t nog. Ben je daar nog? O ja, dat schiet me te binne, fan die bure. Da’s een mooi ferhaal. Heppie nog effe? Forig jaar sijn se ook in Torremelinos gewees. En weet je wie se daar toen sage? Belinda Mutselschool. Komme ze saves in soon danstent, staat daar op het podium een griet zich uit te kleje. Stripties. Dur ware alleen nog tafeltjes vooran leeg, en toen ze daar naartoe liepe stonttie griet mettur rug naar se toe. Stonttur bloessie los te knope. Deed ze heel langsaam. Seker om de spanning op te foere. Draait die meid zich om, smijt se dur bloessie de saal in en die komp precies terech op de schoot van me buurman. En toen sag hij dattut Belinda was. En sij sag hem ook. Soon bam natuurlijk. Kop as un biet. Want die fan Mutselschool doen altijd of se heel wat sijn, an de buitekant ken je niet sien dat ze de kost motte ferdiene met dur klere uit te trekke. Maar toen moest de rest ook nog uit natuurlijk. Nou meid, se kon dur niet onderuit. En maar naar de bure glure, en die kop maar steeds rooier worde. Nou, se hepput toch gedaan, ze moes wel. En toen sprintte se ut podium af. Das een afgang. Lope die bure een maand later in de Kalferstraat, sien se die griet foor un etalage staan. Gaat me buurman achter dur staan en zegt ie: Nou meid, je hep een leuke bontjas an, maar ksie je toch liefer in Torremolinos. Wéér soon bam. Se wis niet hoe gauw se weg moes komme. Tis een broodwinning! Mij niet gesien. Trouwes, de saal sou al leeglope as ik me polshorloge afdoe. Nee, dan ga ik liefer rame lappe bij mefrouw Lampetkan. Nee, so heet se niet, zo nóeme we dur. Gut meid, ksou niet eens wete hoe se echt heet. Op d’r tafel staat soon grote ouwe lampetkan en vanuit dur stoel sit se altijd achter dat ding naar je te koekeloere. Of ik wel an twerk ben. Of ik niet de lijn loop te trekke fan haar cente. Nou, se ken me wat. En maar kletse. Geen speld tusse te krijge. De hele dag door. Ofer dur man en ofer dur soon en ofer dur dochter en ofer iedereen. Net een waterfal. Ik wil ook wel is wat segge, onder de koffie, maar geen schijn fan kans. Dat gaat maar door. En as ik nou erges een hekel an hep, dan is het an mense die alsmaar door kletse. Waar geen speld tusse te krijge is. Die niet kenne luistere. Freselijk.

Nou meid, ik mot weer is an ’t werk. Leuk dat je effe gebeld hep. Gesellig. Mot je nog is doen. Belde je eigelijk somaar of was tur iets? Of we saterdag komme? Saterdag? Nee meid, dan kenne we niet. Motte we naar Herman, die is jarig. Herman. Van Truus. Kfintur niks an. Sins tie so suipt hoef ut fan mij niet meer. Sit altijd an je te plukke. En Truus maar kijke of ie niet te fer gaat. Mot sij nodig wat van segge……

Héé:  de verbinding is ferbroke. Seker die stomme KPN weer.